15 λεπτά

Μετρώ σε χαρακτήρες την ανυπολόγιστη αξία να επιτρέπεις στον εαυτό σου να χαζέψει...
15 λεπτά.

ποτέ δεν μοίαζαν συντομότερα...
τρία τραγούδια.

Στα αυτιά μου,η φωνή του Αλκίνοοου ακούγεται σαν λύτρωση...
Απόψε, οι σελίδες γυρνάνε βασανιστικά αργά ...
το μυαλό κρατάει παγιδευμένο στην ίδια δυσνόητη σειρά το μάτι που βιάζεται...

πίσω μου, ο αέρας από το παράθυρο βάζει το καλοκαίρι στο δωμάτιο. έχω γυρίσει την πλάτη στη θάλασσα των νοτίων προαστίων. Μάταια. Ο Ιούλιος είναι παντού. σε κάθε σελίδα, σε κάθε φορτωμένο τύπο...

Απόψε,πασχίζω να φυλακίσω τη σκέψη στις Κεραίες.

Ασφυκτυώ,πνίγομαι σε ένα βιβλίο.

Απόψε,γράφω για να ξεσπάσω. Σε μια ανάσα δεν ξεχωρίζουν κεφαλαία και μικρά.

Νιώθω πως κρέμομαι κι εγώ, μαζί με τα νοήματα στις μισοτελειωμένες προτάσεις, στις τρεις τελείες στίξης...

Λες και κάθε λογικός ειρμός που θα βάλει σε σωστή σειρά τις λέξεις εξαντλήθηκε κάπου ανάμεσα σε στοιχειοκεραίες, σε κάποια λήψη ή εκπομπή, σε κάποιον αδιάφορο συντελεστή...

δυναμώνω την ένταση...

5 λέπτα ακόμα.
κι ας πας στο καλό...

|