1
common secret
Posted by el-ninio
on
10/20/2008 05:04:00 μ.μ.
εμείς και ο κόσμος.
εξαιρετικά ενδιαφέρον μάθημα της κατώτερης βαθμίδας εκπαίδευσης.
μας απασχόλησε, τότε, ...ελάχιστα.
ίσως αν ο τίτλος αντιστοιχούσε σε άλλο περιεχόμενο, να είχε νόημα να μας απασχολεί ακόμα.
Στο πολυτεχνείο τον τελευταίο καιρό, όπως έχω ματα-ξάνα-πεί ασχολούμαι με το semantic web. Το project στο οποίο δουλεύω αφορά το semantic desktop. Επιλέγουμε ένα κομμάτι του υπολογιστή μας -θεωρητικά- που γίνεται διαθέσιμο σε ένα peer-to-peer δίκτυο.
Ελληνικά:
κείμενα, έγγγραφα και εν γένει πληροφορία που διαθέτει κανείς μπορεί να τη μοιράζεται με επιλεγμένους ανθρώπους, στα πλαίσια της συνεργασία μαζί τους Επειδή η πληροφορία φέρει σημασιολογικό περιεχόμενο -μη σας τα ξαναλέω για τα Semantic web, αρκετά geek είναι ήδη το κείμενο- όοοολο αυτό το φωνάζουμε Social Semantic Desktop.
Για λίγο ξεφεύγω από τις γραμμές κώδικα, και η χρήση του sharing επεκτείνεται από τον υπολογιστή, στην καθημερινότητά μου-αγαπημένο μοιυ χόμπυ κ αυτό !! :)
Σκέφτομαι πόση από την πληροφορία που με αφορά είμαι διαετεθημένη να μοιραστώ με τους γύρω μου. Δημιουργώ στο μυαλό μου workspaces όπου καλώ ανθρώπους για να μοιραστούμε απόψεις και εμπειρίες. Κομμάτια της ζωής μας που γίνονται για λίγο...social.
Υπό ποιές προϋποθέσεις καλούμε κάποιον να εισέλθει στον κύκλο των έμπιστων που μας περιβάλλει;
Εμπιστευόμαστε ανθρώπους μετά από χρόνια γνωριμίας ή μπορεί να αρκέσουν μερικά λεπτά με κάποιον για να μοιραστούμε κομμάτια του εαυτού μας.
Κι όταν κάποιος εισέλθει, πόσο έυκολα ή δύσκολα μπορεί να αρθεί η εμπιστοσύνη μας προς το πρόσωπό του;
Ο γνωστός που ελέω αλκοόλ έγινε γνώστης των ατασθαλειών του πρώην, των ιδιαίτερών του προτιμήσεων, των κρυφών μυστικών μιας αίθουσας συσκέψεων της εταιρίας, θα χριστεί senior member στο group των έμπιστων ή η παρουσία του ήταν περιστασιακή και..αναιρέσιμη;
Πόσο εύκολο μας είναι να βάλουμε τη ζωή μας σε ένα public or semi-private workspace;
Να αποφασίσουμε να μοιραστούμε τους μεγαλύτερούς μας φόβους, τις ανασφάλειες (υπάρχουν λέει και τέτοιες!), τις ενδόμυχες επιθυμίες. Θεωρούμε εδώ δεδομένο ότι η πληροφορία είναι αληθινή και δεν μπαίνω καν στη διαδικασία εξακρίβωσης της ορθότητας των δεδομένων :p. Oι χρήστες μου δεν θα φορούν προσωπεία!
Και τέλος πόσο εύκολο (ή ευχάριστο) μας είναι να ακούσουμε αυτά που έχουν να μοιραστούν οι άλλοι. Πόσο αλλάζουν αυτά που μαθαίνουμε τη στάση μας προς αυτούς και με πόσο διαφερετικό βλέμμα θα τους αντικρύζουμε πλέον;
Διαθέτω συρτάρι (ορθότερα ντουλάπι) με καταχωνιασμένα αντικείμενα που κρατάω΄μακρυά από τα βλέμματα. Μάλλον δεν είμα η μόνη. Φαντάζομαι το αντίστιχό του στο μυαλό μας, με περιεχόμενο αυτού σκέψεις, επιθυμίες, αμαρτίες (!), μυστικά και απωθημένα.
Αναρωτιέμαι πόσο εύκολο είναι να ανοίγουμε το συρτάρι αυτό κάθε τόσο και πόσο έτοιμοι είμαστε να δούμε όσα κρύβουν οι άλλοι στα συρτάρια τους....
Τα κοινά μυστικά.
Ένα εξεζητημένο σύστημα knowledge management.
...ή οι παρενέργειες ένος εξαμήνου μελέτης αυτών.
|
εξαιρετικά ενδιαφέρον μάθημα της κατώτερης βαθμίδας εκπαίδευσης.
μας απασχόλησε, τότε, ...ελάχιστα.
ίσως αν ο τίτλος αντιστοιχούσε σε άλλο περιεχόμενο, να είχε νόημα να μας απασχολεί ακόμα.
Στο πολυτεχνείο τον τελευταίο καιρό, όπως έχω ματα-ξάνα-πεί ασχολούμαι με το semantic web. Το project στο οποίο δουλεύω αφορά το semantic desktop. Επιλέγουμε ένα κομμάτι του υπολογιστή μας -θεωρητικά- που γίνεται διαθέσιμο σε ένα peer-to-peer δίκτυο.
Ελληνικά:
κείμενα, έγγγραφα και εν γένει πληροφορία που διαθέτει κανείς μπορεί να τη μοιράζεται με επιλεγμένους ανθρώπους, στα πλαίσια της συνεργασία μαζί τους Επειδή η πληροφορία φέρει σημασιολογικό περιεχόμενο -μη σας τα ξαναλέω για τα Semantic web, αρκετά geek είναι ήδη το κείμενο- όοοολο αυτό το φωνάζουμε Social Semantic Desktop.
Για λίγο ξεφεύγω από τις γραμμές κώδικα, και η χρήση του sharing επεκτείνεται από τον υπολογιστή, στην καθημερινότητά μου-αγαπημένο μοιυ χόμπυ κ αυτό !! :)
Σκέφτομαι πόση από την πληροφορία που με αφορά είμαι διαετεθημένη να μοιραστώ με τους γύρω μου. Δημιουργώ στο μυαλό μου workspaces όπου καλώ ανθρώπους για να μοιραστούμε απόψεις και εμπειρίες. Κομμάτια της ζωής μας που γίνονται για λίγο...social.
Υπό ποιές προϋποθέσεις καλούμε κάποιον να εισέλθει στον κύκλο των έμπιστων που μας περιβάλλει;
Εμπιστευόμαστε ανθρώπους μετά από χρόνια γνωριμίας ή μπορεί να αρκέσουν μερικά λεπτά με κάποιον για να μοιραστούμε κομμάτια του εαυτού μας.
Κι όταν κάποιος εισέλθει, πόσο έυκολα ή δύσκολα μπορεί να αρθεί η εμπιστοσύνη μας προς το πρόσωπό του;
Ο γνωστός που ελέω αλκοόλ έγινε γνώστης των ατασθαλειών του πρώην, των ιδιαίτερών του προτιμήσεων, των κρυφών μυστικών μιας αίθουσας συσκέψεων της εταιρίας, θα χριστεί senior member στο group των έμπιστων ή η παρουσία του ήταν περιστασιακή και..αναιρέσιμη;
Πόσο εύκολο μας είναι να βάλουμε τη ζωή μας σε ένα public or semi-private workspace;
Να αποφασίσουμε να μοιραστούμε τους μεγαλύτερούς μας φόβους, τις ανασφάλειες (υπάρχουν λέει και τέτοιες!), τις ενδόμυχες επιθυμίες. Θεωρούμε εδώ δεδομένο ότι η πληροφορία είναι αληθινή και δεν μπαίνω καν στη διαδικασία εξακρίβωσης της ορθότητας των δεδομένων :p. Oι χρήστες μου δεν θα φορούν προσωπεία!
Και τέλος πόσο εύκολο (ή ευχάριστο) μας είναι να ακούσουμε αυτά που έχουν να μοιραστούν οι άλλοι. Πόσο αλλάζουν αυτά που μαθαίνουμε τη στάση μας προς αυτούς και με πόσο διαφερετικό βλέμμα θα τους αντικρύζουμε πλέον;
Διαθέτω συρτάρι (ορθότερα ντουλάπι) με καταχωνιασμένα αντικείμενα που κρατάω΄μακρυά από τα βλέμματα. Μάλλον δεν είμα η μόνη. Φαντάζομαι το αντίστιχό του στο μυαλό μας, με περιεχόμενο αυτού σκέψεις, επιθυμίες, αμαρτίες (!), μυστικά και απωθημένα.
Αναρωτιέμαι πόσο εύκολο είναι να ανοίγουμε το συρτάρι αυτό κάθε τόσο και πόσο έτοιμοι είμαστε να δούμε όσα κρύβουν οι άλλοι στα συρτάρια τους....
Τα κοινά μυστικά.
Ένα εξεζητημένο σύστημα knowledge management.
...ή οι παρενέργειες ένος εξαμήνου μελέτης αυτών.
|
