Αδύνατο

Κακή μέρα η σημερινή. Πολύ κακή. Κάκιστη.
Μια μέρα διάψευσης. Η πρώτη ή η δεύτερη, ever.
Μου είπαν οτι δε μπορώ. Αδυνατώ, λένε.
Δεν έχω χειρότερο... Να μου λένε οτι δε μπορώ να κάνω οτιδήποτε.
Μου το παν και σε μέιλ μάλιστα. Τέλεια, διαθέτω και γραπτώς την απόλυτη διάψευση των ελπίδων. Καταρράκωσις. Και μετά;
Κανείς και τίποτα.
Κοιτάζω και δε βλέπω. Ψάχνω και δε βρίσκω.
Απαρηγόρητη, οδηγώ στη Βουλιαγμένης, περασμένη 1 π.μ.
Σκέφτομαι μόνο το αδιέξοδο στο οποίο περιήλθα εν μια νυκτή, εν μια στιγμή. Ξέρω πια πως είναι σχεδόν αδύνατο αυτό που ονειρεύτηκα. Ώρα να προσγειωθώ.
Κόκκινο φανάρι...

Κοιτάζω δεξιά μου, σταματημένη δίπλα μου βρίσκεται μια λευκή vespa. Την παρατηρώ βαριεστημένα. Άντρας οδηγός όπως μαρτυρούν τα πόδια του, τα οποία κοσμούν μάλιστα εκτενή τατουάζ .
Μισό λεπτό!
Από το αριστερό πόδι του οδηγού εξέχει...μια ουρά. Κι όμως, ο οδηγός έχει συνεπιβάτη μια γάτα! Βρίσκεται ανάμεσα στα πόδια του, στο πάτωμα της μηχανής ακίνητη καθώς περιμένει νωχελικά να ανάψει το φανάρι. Δευτερόλεπτα αργότερα, η γάτα στέκει ατάραχη καθώς η μηχανή υπακούει στο πράσσινο, ανεμίζοντας την ουρά της στον αέρα καθιστώντας οδηγό και συνεπιβάτη το πιο περίεργο δίδυμο της λεωφόρου κι εμένα αποσβωλομένο παρατηρητή που παλέυει με την αδράνεια του χεριού για να απαθανατίσει το ... απίθανο!

Τελικά τι έιναι αδύνατο;



Υ.Γ. αδύνατο σίγουρα είναι να διακρίνει να κανείς την ουρά στη φωτό που παρατίθεται για λόγους ιστορικούς και μόνο :)

|