alternative title: πώς φεύγεις.

φεύγεις με αυτοκίνητο,
με τα λάστιχα του αυτοκινήτου να τσιρίζουν στην άσφαλτο, καθώς το δεξί σου πόδι βρίσκει το πάτωμα πιέζοντας το γκάζι. Εξαφανίζεσαι αφήνοντας πίσω σου ένα σύννεφο σκόνης και καπνού, ενώ ο αέρας χτυπάει το πρόσωπό σου από το ανοιχτό παράθυρο. Φεύγεις σαν τον Dastin Hoffman στον πρωτάρη, την Uma Thurman στο Kill Bill. Φεύγεις σαν μοναχικός ήρωας που πρωταγωνιστεί όμως σε ταινία του Holywood.

φεύγεις με αεροπλάνο,
με εισιτήριο που πιάνεις στα χέρια σου δευτερόλεπτα πριν η κυρία στη φυσούνα σφραγίσει την πόρτα. Κάθεσαι αλαφιασμένος στο κάθισμα δίπλα στο παράθυρο και χαζεύεις από ψηλά την πόλη και τους ανθρώπους της που αφήνεις πίσω. Ή -ορθότερα- κάτω...

εκδοχή 2η και..οργανωμένη:
προχωράς στο check in καθώς συγγενείς και φίλοι κουνούν τα χέρια σε ένδειξη αποχαιρετισμού και φωνάζουν 'θα μας λείψεις'. Προλαβαίνεις καθώς απομακρύνεσαι να ρήξεις ένα τελευταίο βλέμμα στα πρόσωπά τους για να διακρίνεις τη λύπη τους ή για να τα κρατήσεις στη μνήμη σου. Φεύγεις συμβατικά.

φεύγεις με τρένο,
σαν άλλος ήρωας του μεσοπολέμου -ή μήπως της Αγκάθα Κρίστυ. Το πορτοκαλί-μπλέ του ΟΣΕ δε ταιριάζει πολυ στο γκρίζο σκηνικό ένος αστυνομικού μυθιστορήματος. Αν βρεις θέση, θα μπορείς τουλάχιστον να ελπίζεις ότι δε θα σκέφτεσαι τη ζωή που αφήνεις πίσω υπό το βάρος της ορθοστασίας. Φεύγεις οικονομικά.

φεύγεις αιφνιδίως ή προγραμματισμένα. Φεύγεις έχοντας αποχαιρετίσει τους πάντες ή απροειδοποίητα. Φεύγειες ανακουφισμένος ή κυνηγημένος. Φεύγεις ενθουσιασμένος ή απογοητευμένος, γελαστός ή λυπημένος. Φεύγεις για να φύγεις ή για να πας.

να φεύγουμε;

|

To semantic web, ήτοι Σημασιολογικός Ιστός έδω και κάποιους μήνες άνοιξε διάπλατα τις πόρτες του και σχεδόν με κατάπιε.
Όλη η πληροφορία του internet σήμερα δεν απευθύνεται παρά μόνο στους ανθρώπους, χωρίς να έχει καμία 'σημασία' για τον υπολογιστή. Το semantic web επιδιώκει η πληροφορία να αποκτήσει ένα ορισμένο νόημα, που θα επιτρέψει οι μηχανές να κατανοούν τα δεδομένα που μας παρέχουν. Η περιγραφή των δεδομένων γίνεται μάλιστα με τέτοιο τρόπο που μπορεί να γίνει κατανοητή από οποιονδήποτε σε οποιαδήποτε γλώσσα.
Oντότητες (άνθρωποι, τοποθεσίες, οργανισμοί, κλπ) γίνονται semantic tags που με τη σειρά τους συνδέονται με άλλα καθώς και με οντολογίες. Ένας χρήστης μπορεί να συμμετέχει ή όχι στο taging. Kαθώς δημιουργούνται νέες έννοιες και tags, το σύστημα ανακαλύπτει με αυτόματο τρόπο συσχετίσεις μεταξύ των εννοιών και γίνεται 'εξυπνότερο' στην πορεία καθώς τα νοήματα διασυνδέονται μεταξύ τους για να δημιουργήσουν ένα καθολικό ιστό στα πλαίσια μιας 'λογικής γλώσσας'.
Καλωσήρθατε στο Web 3.0!
Ο Γίωργος, η Μαρία παύουν να είναι λέξεις με 6 και 5 χαρακτήρες (ή byte για τους πληροφορικάριους) και γίνονται instances μιας οντότητας 'person' που μπορεί να συνδέεται με ένα statement 'has friend' με ένα άλλο person, τη Σοφία.

Πιστεύω κάπου στο 'statement' έχασα όσους αναγνώστες δεν έδιωξε το 'instance'. Ιδιαίτερα η διαδικασία του 'annotation', της επισήμανσης δηλαδή μιας οντότητας μου φαίνεται μεγάλη πρόκληση. Πόσο έυκολο είναι να δώσουμε μια σαφή σημασία σε κάθε τι γύρω μας; Μια 'ταμπέλα'. Θα μπορούσε κάποτε ο υπολογιστής να μάθει να το κάνει και αυτό για μας; Ίσως σε κάποιο n.0 Web

Η αλήθεια είναι η διαδικασία του annotation θα μας βοηθούσε να ξεκαθαρίσουμε πολλά από όσα συμβαίνουν και δεν καταλαβαίνουμε. Απλά γιατί μπερδευόμαστε από τις λέξεις και δεν αντιλαμβανόμαστε, ως άλλοι χαζοί υπολογιστές, το νόημα που κρύβεται πίσω από τις λέξεις που μπαίνουν στη σειρά για να σχηματίσουν προτάσεις.
Συμβουλές, προτροπές, επεξηγήσεις, ανακοινώσεις, ψέματα, αλήθειες.


Ειδικά για τα δύο τελευταία, πόσο θα βοηθούσε ένα σωστό tag?

|