< ? php
Πανηγυρίζω
κάθε αύξηση των χρηστών μας κατά μια τάξη μεγέθους < /br>
Ισχυρίζομαι
ότι μπορώ να γράψω σε PHP και οτι ξέρω τι είναι SQL Query < /br>
Χαζογελάω
όταν βλέπω το όνομα μου στη λίστα με τους TOP developers του Facebook (γιατί έχω επίγνωση!) < /br>
Ανυπομονώ
για την επόμενη φορά που θα βρεθώ στις εγκαταστάσεις της Google < /br>
Αναγνωρίζω
τους ανθρώπους τα ονόματα των οποίων φιγουράρουν κάτω από τις εφαρμογές που χρησιμοποιώ < /br>
Ευχαριστώ
(το Θεό ?) που βρέθηκα εδώ, όπου όσα θα δούμε αύριο στις οθόνες των υπολογιστών μας προβάλλονται σήμερα στις γιγανοοθόνες ανά τη Silicon Valley
< /br>
?>

|

Η California μας περίμενε επί μέρες πίσω από το φεγγίτη του living room, που έχει εξελιχθεί σε βασικό χώρο εργασίας. Η Silicon Valley μας συντόνισε πολύ γρήγορα σε ένα συνεχές ωράριο from dawn till dusk. Τα πρώτα 24ώρα του εγκλιματισμού ακολούθησε ένα ακατάληπτο brainstorming, για να οργανωθούμε τελικά χθες και να ξεκινήσουμε να δουλεύουμε ομαδικά. Με ρωτούσαν πώς μου φαίνεται η Αμερική και η μόνη Αμερική που είχα δει περνούσε στην οθόνη μου με streaming, από το FOX και το ABC που κατέχουν πια εξέχουσα θέση στη λίστα με τα Αγαπημένα.

Στην κοιλάδα του πυριτίου.
Εδώ οι ιδέες γίνονται εφαρμογή σε 24ωρα. Οι εταιρίες γεννιούνται και γιγαντώνονται μέσα σε διάστημα λίγων μηνών. Μιλάμε για εκατομμύρια δολλάρια σαν συνήθη τάξη μεγέθους. Υπολογίζουμε τους χρήστες με νούμερα ίσα με τον πληθυσμό της Ελλάδας.
Εδώ έργο τέχνης αποτελεί μια σύνθεση από πλακέτες που κοσμεί την κεντρική πλατεία του Palo Alto, εμπορικό πόλο έλξης το κατάστημα της Apple και αξιοθέατο τα γραφεία της εταιρίας Facebook.
Εδώ χτυπάει η καρδία της Πληροφορικής. Κλισέ ατάκα στις στήλες των ελληνικών περιοδικών για υπολογιστές η καθημερινότητα όσων ζουν στη Βόρεια Καλιφόρνια.

Τρέχουν. Οι εξελίξεις. Οι developpers για να προηγηθούν. Αλλοι για να τις προλάβουν και να προσαρμοστούν. Σήμερα σκέφτεσαι κάτι, την επόμενη διαβάζεις ότι ήδη υλοποιήθηκε. Σε έχουν προλάβει.
Η δεύτερη πιο τρομακτική ιδέα στην Αμερική μετά το μέγεθος είναι η ταχύτητα.

Στην κάτω δεξιά γωνία της οθόνης σέρνω κάθε τόσο το ποντίκι για να φανερωθεί το πλαίσιο με την ώρα στην Ελλάδα. Εκεί η μέρα ξεκινά όταν εγώ πια ξαπλωμένη στο κρεβάτι χαζεύω την οθόνη του laptop χωρίς πλέον τα παράθυρα των application, λίγο πριν κλείσω τα μάτια μου. Σκέφτομαι οτι η Κυριακή που ξημέρωσε θα βρει όλους με τις εφημερίδες αγκαλία να παραγγέλνουν καφέ. Λεω να μην χαραμίσω την αγαπημένη μου κυριακάτικη συνήθεια που θα εκφυλιστεί στην ανάγνωση των πρωτοσέλιδων στο in.gr για το περασμένο σαββατόβραδο. Ας κρατήσει τουλάχιστον τη γεύση του καφέ, αυτή τη φορά των starbucks.

Καλημέρα Ελλάδα!

|

Ένα ταξίδι ατέλειωτο. Το ξημέρωμα της Τρίτης μας βρήκε στο check-in της Lufthansa στο Ε.Βενιζέλος. Μόλις 3 ώρες μετά τρώγαμε πρωινό χαζεύοντας τράπεζες και χρηματιστήρια στην εμπορική Φρανκφούρτη περιμένοντας τη μεσημερινή ανταπόκριση για San Francisco. 11 ώρες στο αεροπλάνο και ήταν ακόμα απόγευμα τρίτης όταν προσγειωθήκαμε, at US ground.

Ό ένας έλεγχος διαβατηρίων διαδεχόταν τον προηγούμενο

Το ίδιο και τα γεύματα εν πτήσει.

Το ίδιο και η νύχτα τη μέρα.

Βόρεια, προς Γροιλανδία, ο ήλιος χάθηκε για να ανατείλει και πάλι πάνω από τον Καναδά.

Η μακρύτερη μέρα της ζωής μου.

Στην California λοιπόν.

Είδαμε και πάθαμε να πείσουμε τους Αμερικάνους να μας δεχτούν στην πατρίδα τους. Από τον υπάλληλο στην Αμερικάνικη πρεσβεία που ενέκρινε τη βίσα, ως τον terminal inspector στο αεροδρόμιο που επέδειξε αξιοζήλευτη περιέργεια για το σκοπό του ταξιδιού μας, τη διάρκεια της διαμονής μας, το τόπο κατοικίας μας ως και για τις σπουδές μας.

Να μαι λοιπόν, να σέρνω το trolley με τις αποσκευές στους διαδρόμους του SFO Airport, να δοκιμάζω τα μαξιλάρια στα ράφια του Walmart και να αναζητώ εις μάτην κρέμα γάλακτος στο αχανές Costco.

Εδώ που όλα βγαίνουν σε size XL. Από τις family συσκευασίες μπισκότων oreo ως τα γαλόνια χυμών και από τις ατέλειωτες μερίδες buritos των Taco Bell ως τους αχανείς αυτοκινητοδρόμους των αριθμημένων US routes.

Το ρολόι μου δείχνει 4.30 a.m.

Η ώρα προστάζει ύπνο, οι βιορυθμοί όμως αρνούνται να συντονιστούν στο GMT-8

Οι φίλοι μου, ανθρωπάκια στις επαφές του msn, κάνουν sign out και sign in, ξυπνάνε και κοιμούνται, δουλεύουν και σχολάνε, βγαίνουν και επιστρέφουν. Χιλιάδες μίλια μακριά, στην Ελλάδα η ζωή τρέχει 10 ώρες μπροστά από εμάς και προσπαθούμε να την προλάβουμε με instant messages και online calls.

Ξημερώνει.

California, here we've come!

:)

|